Systemy montażu samochodów – systemy montowania samochodów z podzespołów i części, wyróżniające się stopniem zaawansowania montażu. Wyróżnia się trzy podstawowe systemy, uszeregowane odpowiednio wraz ze wzrastającym stopniem skomplikowania (zaawansowania technologicznego) procesu montażu: SKD, MKD i CKD.
SKD (ang. semi-knocked-down, pol. „częściowe rozłożenie na elementy składowe”) – proces polegający na montażu gotowych, dużych podzespołów samochodu (tzw. zespołów wyższej kompletności[1]) importowanych do kraju montażu. SKD polega na zmontowaniu gotowych podzespołów:
z wykorzystaniem technologii porównywalnej ze stosowaną w fabryce macierzystej.
System MKD (ang. medium-knocked-down) jest bardziej skomplikowany od SKD. Na linię montażową trafia polakierowana karoseria oraz pozostałe zespoły niezbędne do montażu, jednak w przeciwieństwie do systemu SKD wiele z nich trzeba zmontować na miejscu z części wspólnie dostarczonych lub zamówionych u lokalnych producentów. Montowane są wtedy np. silnik ze skrzynią biegów, reflektory, wiązki elektryczne, elementy wnętrza. Liczba części to około 1300–1500.
CKD (ang. completely-knocked-down) jest najbardziej skomplikowanym system montażu. Polega on na budowie auta od podstaw. W tym systemie na linię montażową trafiają pojedyncze elementy nadwozia, które na miejscu są łączone spawaniem i lakierowane. Dużo więcej jest też elementów, które trzeba zamontować, aby gotowe auto wyjechało z fabryki